سالروز میلاد با سعادت حضرت زینب(س) و ششمین سالروز آغاز به کارِ وبلاگ

به همین زودی شش سال (البته سالِ قمری) گذشت.

تشکر ویژه ای میکنم از همه کسانی که این سنگر مجازی رو راه انداختن و همچنین کسانی که توی بروزرسانی ، مطلب گزاری و سایر فعالیت های این وبلاگ ما رو همراهی کردن و نظر دهی شون ما رو دلگرم کردن.

ان شاالله که بتونیم توی فضای مجازی قدم های خیر برداریم و دِینِ خودمون رو نسبت به همه ی اون هایی که بابت داشتن این لحظات حقی به گردنمون دارن اداء کنیم.

ان شاالله فرمایشِ حضرت آقا رو فراموش نمی کنیم که فرمودند :

و یا جای دیگه که میگن :

جوانان با فضای مجازی سروکار دارند، با برنامه‌های علمی‌اش، با اینترنتش، با شبکه‌های اجتماعی‌اش، با مبادلات و امثال اینها سروکار دارند؛ خب، اینجا لغزشگاه است. هیچ‌کس نمیگوید آقا جادّه نکش. اگر شما در یک منطقه‌ای جادّه‌ای لازم دارید، خیلی خب، جادّه بکش، جادّه‌ی اتوبان هم بکش امّا مواظب باش! آنجایی که ریزش کوه محتمل است، آنجا محاسبه‌ی لازم را بکنید. ما نمیگوییم این راه را ببندید؛ نه، اینکه بی‌عقلی است. از این استفاده کنید منتها استفاده‌ی درست(دیدار با معلمان و فرهنگیان-13/02/1395)

شاید مصادف شدن شروع فعالیت این وبلاگ با میلاد حضرت زینب (س) و روز پرستار بی دلیل نبوده باشه.ان شاالله که خانم حضرت زینب توی فضای مجازی و غیرمجازی پرستارمون باشن(البته قبلش دعا می کنیم که توی فضای مجازی و غیرمجازی بیمار نشیم).

قدم زدن توی دفتر خاطرات وبلاگ و مطالعه مطالب قدیمیش خالی از لطف نیست ، به یاد روزهایی که بیشتر به سر و روی وبلاگ می رسیدیم و دغدغه ی اصلی رو هم همین میگزاشتیم :